Srpska etnička škola “Vuk Karadžić“ posvetila je prošli vikend Vidovdanu, stradanju srpskog naroda, njegovim golgotama i vaskrsima, od Lazara do Gavrila Principa, od stradanja pod Turcima do albanske golgote, Krfa i Kajmakčalana, do konačne pobede i oslobođenja od moćnih imperija 1918.
Dok je program u St Albansu bio posvećen 100-godišnjici završetka Prvog svetskog rata, program u Džilongu je bio pomen i osvrt na svesno žrtvovanje i stradanje slavnog cara Lazara i njegove vojske na Kosovu.
Učenici u St Albansu, posle večernjeg parastosa, su u sali crkve Svetog Đorđa u subotu veče, izveli prigodan kulturno-umetnički program. Raznolikim repertoarom recitala, pesama, svedočanstava o događajima iz naše istorije su uspeli da izazovu aplauze a posebno prilikom izvođenja muzičkih numera među kojima su bile najupečatljivije “Kreće se lađa francuska“, “Ovo je Srbija“, “Tamo daleko“, “Igrale se delije“ (koju je odsvirala Tanja Drača) i “Marš na Drinu“ (koji je na trubi izvela učenica 12. razreda, Bjanka Jefić). I za kraj programa, zagrljeni, svi kao jedan, simbolično predstavljajući jedinstvo i slogu našeg naroda, predvođeni učenicima 12. razreda, pesmom “Pukni zoro“ učenici su uz aplauze i suze svih prisutnih završili program.
I u Džilongu je isto tako bilo svečano i dostojanstveno, počevši sa jutarnjim zvonima koja su odjekivala i tiho i svečano najavljujući poseban značaj današnje liturgije. Nakon bogosluženja i jutarnje molitve u crkvi Svetog Nikole u Džilongu, učenici naše škole su uz pomoć svoje učiteljice i lokalnog sveštenika o. Petra Božića izveli prigodan program posvećen Kosovskom boju, caru Lazaru i značaju kosovskog zaveta.
Pokretačka snaga kosovskih junaka ležala je u nesalomivoj i moćnoj veri u Boga i pravdu Božiju. Takva vera, čvrsta i stalna, kojom je Lazar vodio vojsku, koju su Milica i Stefan imali dok su podizali razorenu i obezglavljenu Srbiju, koju je imao Gavrilo Princip, koju su imali srpski vojnici na Ceru, Kolubari, prilikom odbrane Beograda i mnogim drugim iskušenjima kroz koja je srpski narod prolazio kroz istoriju, je potrebna i danas, kada bijemo druge bojeve, dok pokušavamo da sačuvamo svoj identitet, jezik, kulturu i svoje nasleđe i odolimo iskušenjima današnjice.
Branka Stevanović
