Šest hrvatskih ratnih zločinaca ovih dana pred haškim sudom pokušavaju u žalbenom postupku dokazati da nisu ubijali muslimane, da ih nisu mučili, izgladnjivali , da ih nisu silovali i da nisu ni bili u blizini kada su u koncentracionom logoru Dretelj kod Mostara, “branili pravo“ na postojanje Hrvata u Hercegovini. Poznata šestorka još je 2013 godine dobila 111 godina zatvora za ratni zločin nad muslimanima Mostara i okolnih mesta, u udruženom zločinačkom poduhvatu, na čijem je čelu bio ratni zločinac Franjo Tuđman, u čijem su društvu bili ustaški pica majstor iz Kanade Gojko Šušak, i ostala bulumenta Pavelićevih idolopoklonika iz zapadne Hercegovine.
U presudi prvostepenog suda osuđeni su za ratni zločin po individualnoj odgovonosti, zbog mučenja i masovnog ubijanja muslimana u logoru kroz koji je prošlo preko 25 hiljada stanovnika Mostara islamske veroispovesti. Očekuje se da će drugostepena presuda biti donesena u novembru, a ono što najviše brine službeni Zagreb, jeste moguća potvrda da je Franjo Tuđman organizujući tkz. hrvatsku republiku Herceg Bosnu, pokušao kopirati Banovinu Hrvatsku iz 1939. godine, koja je tom komunističkom generalu, bila životna opsesija i koju je, nemam dilemu, na papiru dobio u dogovoru sa komunističkim kolegom i ratnim zločincem, Crnogorcem Slobodanom Miloševićem, koji je u to doba bio predsednik tadašnje Jugoslavije i s kojim se krivousti zlikovac iz Hrvatskog Zagorja susreo u Karađorđevu i na drugim mestima pedesetak puta, što je znatno više nego su se u Velikom ratu četrdesetih godina prošlog veka susretali Hitler i Musolini.
Inače, u prvostepenoj presudi suda u Hagu, navodi se da su u bivšoj BiH, tokom rata bila 332 koncentraciona logora, a da je upravo logor u Dretelju po okrutnosti najviše podesećao na Jasenovac od pre pola veka, da je u njemu ubijeno preko 800 muslimana i da ih je na Istočnu stranu Mostara, pod kontrolom hrvatskih ustaša, proterano 518 hiljada, pa je jasno kako su završili, dok su po istom nalazu muslimani proterali 529 hiljada Hrvata, pa je danas jasno, da je rat između ova dva naroda, bio surov, krvav i dugotrajan. Nikad mi neće biti jasno, zašto se od javnosti prikriva ova istina, ali i najveća priča tog ratnog sukoba da je Herceg Bosna bila zločinačka organizacija koja je po Tuđmanu imala dva cilja, prvi da se pripoji Hrvatskoj i drugi, da se potpuno etnički očišćena pretopi u “Personalnu župu“ u zapadnoj Hercegovini, koja bi se kasnije prisajedinila s Banovinom Hrvatskom. Ostale su posledice, pa je tako Mostar danas najpodeljeniji grad na svetu, u kome vlada anarhija, jer vlast ne postoji već 8 godina, ali o tome se malo piše, jer Srbi nisu u “igri“.
Naravno da su sve ideje zločinaca propale, a Jadrnako Prlić i ostali neoustaše, ovih dana pokušavaju da svet ubede da nisu imali nikakvu zločinačku ideju, posebno ne etničko čišćenje, iako su najmanje dva razloga da im Hag ne veruje, prvi, tone filmskog materijala o surovosti zapadnih Hercegovaca i drugo, notorna laž koja je ustašama postala mit, da su imali svoju državu do Drine. Niti su je imali, niti su se ikada približili Drini, osim kad su u najvećoj bežaniji 1918., a onda i 1945. kao dva puta poraženi i osramoćeni u ratu dobra i zla u dva svetska rata na pogrešnoj strani, pokušali spasiti zločinačke glave.
Iako su nažalost, mnogi uspeli u tome najviše zahvaljujući kleru, većina je dolijala pravdi. Prlić i njegova ustaška braća, nadam se, iza rešetaka, imaće dovoljno vremena da razmišljaju u što ih je to uvukao Tuđman. Ili generaciju pre njega, Pavelić. A i istorija bi mogli profitirati, jer od zavezanih zastava pre rata, nije ostalo ništa. Ako se ne računa mržnja prema Srbima.
Prošlonedeljni osvrt na klerofašističko ponašanje ustašoidne omladine na fudbalskoj utakmici u Splitu, barem po pozivima koje sam dobio, privukao je veliki interes čitalaca SG, pogotovo Srba iz Dalmacije. Na njihovu molbu, pokušaću da im odgovorim na najzanimljivija pitanja.
“Hajduk“ je osnovan 1911. godine, a na inicijativu studenata iz Dalmacije u Pragu, koji su svi do jednoga, po podacima iz Austrougarskih arhiva, bili Srbi pravoslavne vere, imenima, Jovan Divac, Novica Davnić, Branko Vuković, Đorđe Matavulj, Nikola Matanović, Pavle i Filip Janković i Filip Radović, njihovi kolege u Splitu, Srbi katolici braća Fabijan i Luka Kaliterna, Lucijan Stela, Vjeko Ivanišević i Ivan Šakić, kao otpor žuto crnoj monarhiji osnovalu su fudbalski klub i dali mu ime Hajduk, po uzoru na poznate Srbe tog vremena, koji su u narodnim srpskim pesmama nazivani hajducima. Braća Fabijan i Luka Kaliterna početkom prvog svetskog rata, završili su u austrugarskim kazamatima, zbog srbofilije i širenja srpskih ideja i podrške atentatu Gvarila Principa u Sarajevu. Poznato je da su u tom vremenu idolopoklonstva stvaranju zajedničke države Južnih Slovena i zanosu u borbi protiv Austrougarskog terora, mladi intelektualci iz svih delova Austougarske, posebno Hrvati, bili odani Srbiji i njezinoj ulozi u oslobađanju budućih jugoslovenskih naroda. Većina njih se deklarisala Srbokatolicima, a deo njihovih naslednika i danas živi, najviše na prostoru Italije i Južne Amerike, i familija mojih dragih prijatelja , u jednom gradu , kod nas u Australiji.
Stalnim urlikanjem ubi Srbina , novovremeni ustaše vređaju sev osnivače fudbalskog kluba Hajduk, ali i veliki broj Srba koji je igrao u ovom nekad velikom klubu. Najbolji igrač Hajduka svih vremena, svojevremeno, najbolji golman na svetu Srbin pravoslavac, Vladimir Beara, koji je branio i u Zvezdi, umro je pre dve godine, a na poslednji put ispratilo ga je šest katoličkih popova, iako mu je u nedavnom ratu umro sin jedinac, a rodna kuća u srpskom selu Zelovu spaljena je do temelja. Za ono što se danas događa u svetu, Evropi, na Balkanu i posebno u Hrvatskoj, nisu potrebne posebne priče. One su svakodnevne i prepoznatljive. Jedino nije poznato, do kada će se događati?
Vasko Vukoje, advokat, Adelajd
