”Milan Orlić, kandidat kakav se samo poželeti može”, kaže za naš list Slobodanka Vladiv-Glover, profesor slavistike i uporedne književnosti na Monaš univerzitetu i mentor našem Orliću, sada već novom Doktoru filozofije u Australiji

Na svečanosti dodele diploma (Graduation Ceremony), nedavno održanoj u Robert Blekvud Holu u Klajton kampusu Univerziteta Monaš u Melburnu, među 22 doktora kojima je uručeno najviše akademsko zvanje, titula doktora uručena je članu srpske zajednice u Melburnu, poznatom književniku Milanu Orliću. Nakon uspešnog kandidovanja za državnu stipendiju Univerziteta Monaš (Monash Research Graduate Scholarship ili MRGS) i za međunarodnu stipendiju (Monash International Scholarship), Orlić je četiri godine radio na istraživanju srpskog romana, sa posebnim osvrtom na modernistički i postmoderni roman. Njegov glavni mentor bila je Slobodanka Vladiv-Glover, profesor slavistike i uporedne književnosti na Monaš univerzitetu koja se smatra vodećim australijskim strukturalistom i specijalistom za proučavanje evropskog romana, posebno romana Dostojevskog i književne moderne.

Posebnost Orlićevog četvorogodišnjeg proučavanja srpske ali i evropske romaneskne istorijske i teorijske tradicije jasno izražava tema njegovog doktorskog rada – „Pripovedne strukture srpskog postmodernog romana: dekonstrukcija pripovednog subjekta i rekonstrukcija figure pripovedača” (THE NARRATIVE STRUCTURE OF THE SERBIAN POSTMODERN NOVEL: THE DISINTEGRATION OF THE NARRATIVE SUBJECT AND RE-CONSTRUCTION OF THE NARRATOR FIGURE).

[box bg=“#f0f0f0″ color=“#“ border=“#ccc“ radius=“0″]

”ANDRIĆ, CRNJANSKI, PEKIĆ”

“…Razvoj postmodernizma nazire se već u Andrićevim i delima Miloša Crnjanskog, koji su istorijski najvažniji utemeljivači takozvane visoke moderne na početku 20 veka, između dva Svetska rata. U doktorskoj tezi Orlić sprovodi detaljne analize relevantnih dela ove trojice svetski poznatih autora, na osnovu kojih izvodi zaključak o evropskom karakteru srpskog modernizma koji istovremno ima samobitan nacionalni srpski karakter.[/box]

Kako je očigledno iz rezimea koji je bio objavljen u Monašovoj publikaciji namenjenoj ceremoniji, reč je o strukturalističkom proučavanju poetike srpskog postmodernog romana čiji su najbolji predstavnici tri vodeća autora srpskog/jugoslovenskog književnog kanona: nobelovac Ivo Andrić, Miloš Crnjanski i Borislav Pekić. U ovoj studiji Orlić analizira pripovedna sredstva i istorijsku funkciju koje povezuju pripovedača shvaćenog kao pripovednog subjekta i pripovedača kao tumača književnih i neknjiževnih dokumenata. Orlić objašnjava da postmoderni pristup pripovedanju i pripovedaču u srpskoj književnosti i nauci o književnosti počinje da se pojavljuje već u poetici modernizma. U tom smislu se razvoj postmodernizma kao kulturne paradigme nazire već u Andrićevim i delima Miloša Crnjanskog, koji su istorijski najvažniji utemeljivači takozvane visoke moderne (High Modernism) na početku 20 veka, između Prvog i Drugog Svetskog rata. U doktorskoj tezi Orlić sprovodi detaljne analize relevantnih dela ove trojice svetski poznatih autora, na osnovu kojih izvodi zaključak o evropskom karakteru srpskog modernizma koji istovremno ima samobitan nacionalni srpski karakter.

“Milan Orlić je bio doktorski kandidat (dream candidate) kakav se samo poželeti može”, kaže za Srpski Glas profesorka Slobodanka Vladiv-Glover. “Osim kvaliteta rada i originalnosti ideja, Milan je sve termine poštovao i sve etape rada obavljao na vreme. Iako Monaš ima posebnu kolekciju za slavistiku (Ada Booth Slavic Collection), ipak je Milan morao da ide na ‘teren’ u Srbiju i Evropu, da bi u raznim bibliotekama dobio uvid u materijal koji mu nije bio dostupan u Australiji”, kaže dalje Slobodanka Vladiv-Glover.
“Uz to, Milan je učestvovao na raznim nacionalnim i internacionalnim konferencijama kao i na brojnim panelima (mnogim koje je Slobodanka Vladiv-Glover organizovala za svoje postdiplomce, primedba D.V) kako bi ušao u svetski naučni dijalog. Tako je, na primer, Milan prezentovao svoj rad u Americi, Mađarskoj i širom Australije.”
“Nadam se da će u narednom periodu Milanova teza, pre nego što bude prevedena na srpski jezik i objavljena u Srbiji, biti publikovana kod nekog poznatog naučnog izdavača za slavistiku, u Americi”, zaključuje svoje kratko objašnjenje profesorka Vladiv-Glover.

Pripremio D. Veljović