Sa lica mesta — Srpski glas u Guči…

Tekst: Gorica Šegović

U Guči su danas zaćutale trube, zastave su bile spuštene na pola koplja u znak sećanja na stradanje i progon Srba u akciji „ Oluja“. Zbog dana žalosti koji je proglašen na čitavoj teritoriji Repbulike Srbije i u lučanskoj opštini tačno u 12 časova oglasile su se sirene za uzbunu a u 11 časova u crkvi Svetog Arhangela Gavrila u Guči održan je parastos stradalima u Oluji.

U znak sećanja na stradanje i progon Srba u akciji „ Oluja“ Gučom su danas zatihnuli limeni instrumenti.

Na dan kada se na dragačevskom saboru nusu čule trube, prenosimo vam sećanje na prvi dragačevski sabor i priču koja je počela pre 55 godina, sa fotografijama iz tog perioda.

Od Dragačevskog sabora seoskih trubača Srbije do svetski čuvenog Dragačevskog sabora trubača u Guči

-Pre 55 godina, u Guči je održan prvi sabor koji je mnogo godina kasnije prerastao u najznačajniju trubačku manifestaciju. Fotografije pred nama svedoče o tim prvim saborskim danima a sećanje na prve saborske dane danas najbolje oživljava Nikola Nika Stojić jedan od prvih osnivača sabora. Trubači su kažu, na prvom saboru u Guči svirali na trubama skinutim sa tavana, neke od njih krpili su i sa pšeničnim testom.

Prvi dragačevski sabor trubača održan je u porti crkve Sv. Arhangela Gavrila u Guči, bilo je to 14. oktobra 1961. godine . Tada je sabor nosio ime – Dragačevski sabor seoskih trubača Srbije sve do 1971. godine.Saborska himna postala je pesma – Sa Ovčara i Kablara a u takmičarskom delu za titulu najboljnjg takmičilo se samo četiri orkestara. Svi su bili iz dragačevskih sela: orkestar Desimira Perišića iz Goračića, Dragana Jovanovića iz Dljina, Srećka Obradovića iz Rtiju i Dragiše Kovačevića iz Graba. Među njima prvu trubu Dragačeva osvojio je Desimir Perišić.

Kako nam je jedan od osnivača sabora, Nikola Nika Stojić ispričao sabor trubača u Guči iz godine u godinu posatajao je sve interesantniji sa sve više učesnika i programskih dešavanja, ali punih deset godina niko od domaćih medija nije o tome pisao ni izveštavao. O Saboru trubača u Guči prvi su izveštavali Italijani putem Rai televizije, nakon njih dolaze Japanci i Rusi , a tek nakon jedne decenije o Saboru počinju da izveštavaju domaći mediji.

Desimir Perišić rođen je 1919. godine u selu Goračići, gde završava osnovnu školu i gde se bavio poljoprivredom. U orkestru svog brata Borisava Desimir je najpre bio prvi bubnjar a sa bratom se muzički obrazao zahvaljujući dvojici bivših vojnih muzičara.Njihov orkestar veliku popularnost stiče 1935. godine. Desimir i njegov brat Borisav u Aprilskom ratu 1941 . godine odvedeni su u zarobljeništvo u Nemačku gde upoznaju takođe zarobljenike trubače Vladislava Glavonjića i Tihomira Petronijevića. Iste godine formirali su orkestar kojem se pridružio i bubnjar Veselin Glavonjić.

Prva truba Dragačeva, Desimir Perišić umro je 1983. godine i sahranjen je u svom rodnom selu Goračiću. Posthumno, 1991. godine proglašen je za Majstora trube Dragačevskog sabora. Njemu u čast pesnici su posvetili ove stihove u pesmi Zamukla je zlatna truba:

Zamuče zlatna truba,
zadnji njen zvuk kao jecaj,
ote se u visoke krošnje trešnje,
pa nošen vetrom,
odluta dalje planinom Jelicom.

-U znak sećanja na Desimira Perišića, na 50 saboru trubača u Guči svečano je postavljena bronzana statua Desimira Perišića. Čast da otkrije spomenik pripala je Veljku, Desimirovom praunuku koji i sam pokazuje veliki talenat za trubu.