– Podsećajući srpski narod u zemlji i rasejanju i sve građane Srbije, kao i relevantne međunarodne činioce, na više rezolucija Narodne skupštine kojima se potvrđuje suverenitet i teritorijalni integritet Republike Srbije uključujući u to i teritoriju pokrajine Kosovo i Metohija, onako kako stoji u Ustavu Republike Srbije i Rezoluciji 1244 Saveta bezbednosti organizacije Ujedinjenih nacija,

– Imajući u vidu realnu opasnost koja se nadvila u minulom periodu kao rezultat činjenja državnih organa, i posebno nakon učestalih najava predsednika Republike kao i članova Vlade, da će se u sklopu pregovora sa kosovskim Albancima pristupiti potpisivanju „Sporazuma o normalizaciji odnosa“ ili dokumenta, odnosno ugovora sličnog naziva i sadržaja sa separatističkim vlastima takozvanog „Kosova“ pod pokroviteljstvom Evropske unije, koji će imati snagu međunarodnog „mirovnog ugovora“ kao finalnog akta o završetku rata 1999. godine, čime bi se u ime Republike Srbije ozvaničila i posredno ili neposredno priznala „republika Kosovo“ i izvršilo amputiranje tog dela teritorije Srbije,

– Stavljajući do znanja svim međunarodnim činiocima da Republika Srbija, srpski narod u celini i svi njeni građani, poštujući Povelju UN, brojne važeće rezolucije, deklaracije i međunarodne konvencije, zatim Završni akt KEBS-a iz Helsinkija 1975. godine, i svoj Ustav, imaju pravo i obavezu da se legalnim i međunarodnopravno priznatim sredstvima suprotstave navedenom, sve izglednijem razvoju događaja,

– Izražavajući spremnost da u postojećoj situaciji, a naročito nakon potpisivanja „Briselskog sporazuma“ i pratećih dokumenata od 2013. godine i nadalje, kao i ostalih sporazuma ili dogovora potpisanih pre 2013. i sprovedenih u praksi, kojima se ugrožava teritorijalni integritet Republike Srbije, da doprinese mirnom i sporazumnom rešavanju ovog pitanja na osnovu načela i normi međunarodnog prava u skladu sa Rezolucijom 1244 SB UN i svog Ustava, a to je „suštinska autonomija“ ili „samouprava“ na prostoru pokrajine Kosovo i Metohija u okviru ustavnog poretka Republike Srbije, a ne „republika“ odnosno „nezavisna država“ ili bilo kakav oblik ustrojstva koji bi imao državne ili atribute delimične ili potpune samostalnosti,

– Očekujući od državnih organa Republike Srbije da bezpogovorno i bez iznalaženja bilo kakvih izgovora kao što su: evropske integracije, regionalna saradnja, mirovna politika, ekonomski razvoj, investicije i slično, kao i navodni pritisci raznih svetskih sila, organizacija ili uticajnih pojedinaca, što je, inače, strogo zabranjeno Rezolucijom 2131 Generalne skupštine UN od 1965. godine, da preduzmu odgovarajuće državne mere i obezbede slobodu i ravnopravnost za sve građane i teritorijalni integritet Republike Srbije u njenim međunarodno priznatim granicama,

– Srpski narod i građani Srbije braneći čast, dostojanstvo, istorijske tekovine, duhovne svetinje na prostoru Kosova i Metohije i dostignuti državotvorni nivo garantovan Poveljom UN, kao i važećim rezolucijama, deklaracijama i konvencijama, koje imaju apsolutnu supremaciju kako u međunarodnim odnosima tako i nad unutrašnjim zakonodavstvima država članica organizacije UN, kojima se podrobno reguliše mir i bezbednost u svetu i poštovanje međudržavnih granica, te međunarodno priznati dostignuti nivoi koji su učvršćeni brojnim mirovnim ugovorima u daljoj i bližoj prošlosti, podseća da su ta prava u slučaju Republike Srbije u vezi sa Kosovom i Metohijom, garantovana mirovnim ugovorima i sporazumima počev od 1912. godine pa nadalje, sve do Vojno-tehničkog sporazuma iz Kumanova 1999. godine i Rezolucije 1244 kao akta „primirja zaraćenih strana“, kojima je od strane svih relevatnih međunarodnih činilaca i naročito velikih sila potvrđeno, da teritorija pokrajine Kosovo i Metohija trajno i neotuđivo pripada Republici Srbiji,

– Konstatujući da političke stranke, razni pokreti i udruženja građana, kao ustavna kategorija, čija je uloga da demokratski oblikuju političku volju građana i zastupaju njihove državotvorne interese, ne čine dovoljno ili su potpuno pasivni, a neretko povlače pogrešne ili neadekvatne političke poteze u borbi za očuvanje teritorijalnog integriteta Republike Srbije, te da u vezi sa tim, upornim učestvovanjem u izbornim procesima zarad partikularnih interesa daju legitimitet, legalitet i presudnu političku snagu koaliciji stranaka na vlasti, koja je evidentno protivustavno prisvojila suverenost od građana i mimo Rezolucije 1244 i Ustava, i u okolnostima podređenosti u međunarodnim odnosima, sprovodi pregovore sa separatističkim vlastima u cilju takozvane normalizacije odnosa sa „Kosovom“,

Na osnovu napred navedenog a u skladu sa članom 2. Ustava Republike Srbije, koji utvrđuje da „suverenost potiče od građana“, koja se može ostvarivati ustavnim institutom pod nazivom „narodna inicijativa“, kao i na osnovu člana 56. Ustava Republike Srbije, koji omogućava „pravo na peticije i druge predloge“, srpski narod u zemlji i rasejanju širom sveta, zajedno i ravnopravno sa svim građanima Republike Srbije, donosi s proleća 2018. godine,

NARODNU REZOLUCIJU o zaštiti teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka
Republike Srbije

1. Nalaže se predsedniku Republike, Narodnoj skupštini i Vladi Republike Srbije da obustave dalje pregovore sa separatističkim vlastima takozvanog „Kosova“ koji se vode pod pokroviteljstvom Evropske unije i da preduzmu raspoložive državne mere kako bi se zaustavila primena obaveza preuzetih „Prvim Briselskim sporazumom“, kao i odluke, sporazumi i dogovori, pre i nakon 2013. godine, kojima je ugrožen teritorijalni integritet Republike Srbije na prostoru pokrajine Kosovo i Metohija.

2. Zabranjuje se predsedniku Republike, predsedniku Vlade ili bilo kom državnom funkcioneru, da prihvati svojevoljno ili pod stvarnim ili navodnim pritiskom, ili u bilo kojim drugim okolnostima, a zatim u ime Republike Srbije potpiše „Sporazum o normalizaciji odnosa“ sa separatističkim vlastima „Kosova“, ili bilo koji drugi dokument koji bi imao snagu i obeležje „mirovnog sporazuma“ ili nekog drugog međunarodno priznatog ugovora, čime bi ta kvazi država u potpunosti zaživela uz posredovanje i garancije Evropske unije i ostalih međunarodnih činilaca.

3. Obavezuju se predstavnici državnih organa iz tačke 1. i 2. ove Narodne rezolucije, da preduzmu raspoložive mere prema Savetu bezbednosti i Sekretarijatu UN, zahtevajući da se pregovori sa kosovskim Albancima nastave isključivo na osnovu sadržaja i u duhu Rezolucije 1244, kojom je regulisano i garantovano pravo toj nacionalnoj manjini na „suštinsku autonomiju“ ili „samoupravu“ u okviru ustavnog poretka Republike Srbije koja ima suverenitet nad pokrajinom Kosovo i Metohija kao delom svoje teritorije.

4. Zahteva se od najviših državnih organa da zvanično priznaju ili konstatuju faktičko stanje „ratne okupacije dela teritorije“, pokrajine Kosovo i Metohija, kao međunarodnopravnog instituta regulisanog pravilima međunarodnog ratnog prava o okupaciji koja su sadržana u „Haškom pravilniku o zakonima i običajima rata na kopnu“ od 1907. godine, koji je pridodat „IV haškoj konvenciji“, i o tome obaveste međunarodnu zajednicu, pre svih Savet bezbednosti i Sekretarijat UN, kako bi se precizno definisalo stvarno stanje na terenu i obezbedila pripadajuća značajna zaštita srpskog i ostalog stanovništva na prostoru Kosova i Metohije, predviđena Haškim i drugim konvencijama, od svojevoljnog postupanja okupacionih vojnih snaga i njihovih paravojnih i parabezbednosnih saveznika i drugih agresivnih grupa na teritoriji, i zaštitila imovina Republike Srbije.

Ovo tim pre što je u više navrata nakon prestanka borbenih operacija i obustave oružanih dejstava u ratu 1999. godine, prvobitno subverzivnim i podmuklim postupanjem a na kraju i direktno, 2008. godine, izigran i prekršen međunarodnopravni institut „primirje“, potpisan u Kumanovu pod nazivom „Vojno-tehnički sporazum“ a zatim potvrđen Rezolucijom 1244 SB UN, koji se smatra definitivnim obustavljanjem borbenih operacija.

5. Zabranjuje se državnim organima i predstavničkim telima, pre svih Narodnoj skupštini, da pokreću inicijativu, vrše propagandu ili bilo koji drugi masovni uticaj, a zatim i raspišu eventualni referendum ili drugi oblik javnog izjašnjavanja, kojim bi se građani direktno ili indirektno, to jest prikriveno u sklopu izjašnjavanja o promeni Ustava Republike Srbije ili rešavanja sličnih pitanja, naveli, dovođenjem u zabludu, da se opredeljuju o teritoriji pokrajine Kosovo i Metohija i njenom ustavnom statusu u okviru ustavnog poretka Republike Srbije.

6. Stavlja se na znanje najvišim predstavnicima državnih organa Republike Srbije, kao i svim relevantnim međunarodnim činiocima, na prvom mestu Savetu bezbednosti UN, da će se u slučaju ignorisanja zahteva i naloga iz Narodne rezolucije od strane napred navedenih državnih organa, a posebno ukoliko u bilo kom vidu potpišu sa vlastima separatista na Kosovu i Metohiji „Sporazum o normalizaciji odnosa“ ili sličan dokument po formi i sadržaju, koji odstupa od Ustava i Rezolucije 1244, a kojim se odriču teritorijalnog integriteta Republike Srbije na prostoru pokrajine i priznaju bilo koji vid secesije, odnosno amputaciju navedene teritorije, da srpski narod u zemlji i rasejanju i građani Srbije, neće priznati takav akt, unapred ga proglašavajući protivustavnim i kriminalnim činjenjem za koje je predviđeno krivično gonjenje prema Glavi dvadest osmoj Krivičnog zakonika Republike Srbije.

7. Sa sadržajem Narodne rezolucije, rezultatima potpisivanja i izraženoj političkoj volji u vezi teritorijalnog integriteta vlastite države, zvanično upoznati široku javnost a pre svih Narodnu skupštinu, predsednika Republike, Vladu Srbije i druge državne organe, nacionalne institucije, političke stranke i pokrete, kao i međunarodne činioce, pre svih Savet bezbednosti i Generalnog sekretara UN, zatim OEBS, Evropsku uniju i druge svetske organizacije, konstatujući da će se izražena volja i odluka nosioca suverenosti, srpskog naroda i ostalih građana Srbije, primeniti u praksi.

Ukoliko se volja potpisnika Narodne rezolucije bude ignorisala od strane aktuelnih državnih organa i ne bude sprovela odmah ili u razumnom roku, primena iste će uslediti kada se steknu politički i bezbednosni uslovi, odnosno kada se izvrši promena vlasti i država Srbija oslobodi statusa podređenosti u međunarodnim odnosima, nametnutog od strane transatlantskih sila i raznih globalističkih organizacija i tela.

Sastavni deo Narodne rezolucije su zaštićeni elektronski zapisi sa ličnim podacima potpisnika, kao i pregledi i tabele sa svojeručnim potpisima, zatim statistički pokazatelji razvrstani u više kategorija i ostali podaci od značaja za validnost i verodostojnost ovog dokumenta.

Narodnu rezoluciju možete potpisati ovdje.